Identiteitsfraude is geen cyberfraude

In een wereld die steeds meer digitaliseert, verhoogt ook het risico op digitale fraude. Niet alle fraude die online gebeurt, is echter cyberfraude. Identiteitsfraude bijvoorbeeld wordt vaak onterecht in die categorie ondergebracht. Fraude correct inschatten, is belangrijk om de juiste verzekering af te sluiten.

Cyberfraude versus menselijke fraude

Fraude met betaalinstructies, ook wel identiteitsfraude of social engineering fraude genoemd, houdt in dat fraudeurs aan de hand van officiële e-mailcommunicatie werknemers aanzetten geld van hun werkgever over te maken naar hun rekening. Soms wordt zelfs gevraagd fondsen van derden over te maken.

Omdat bij deze vorm van fraude computers en e-mails betrokken zijn, gaan velen ervan uit dat het om cyberfraude gaat. Dat klopt echter niet. Opdat er sprake zou zijn van cyberfraude en de cyberfraudeverzekering tussenkomt, moet er een inbreuk gepleegd worden op de cyberveiligheid en dus de IT-systemen. Denk aan diefstal van data, hacking van een systeem, verspreiding van een virus…

Bij identiteitsfraude is dat niet zo. Hier zijn het mensen met slechte bedoelingen die, weliswaar via digitale kanalen, andere mensen oplichten. Het gevolg van deze misvatting is dat claims over identiteitsfraude zelden onder de dekking van de cyberverzekering vallen.

Uitdagingen van de fraudeverzekering

Digitale fraude zoals identiteitsfraude valt wel onder de fraudeverzekering. Hoewel het risico groter wordt omwille van een continue digitalisering, zien we vandaag dat heel wat fraudeverzekeringen nog niet helemaal aangepast zijn aan deze vorm van oplichting.

Omschrijving van de fraude

Vaak bevat een fraudepolis een uitsluiting voor ‘vrijwillige uitbetaling’. En dat is precies wat er gebeurt bij identiteitsfraude. Om daaraan tegemoet te komen, pasten sommige fraudeverzekeraars recentelijk wel hun dekking aan. Voor ze dekking verlenen, moet de verzekerde meestal aantonen dat hij voldoende controles heeft ingebouwd om dit soort zwendel te voorkomen.

Hoogte van de waarborg

Ook de hoogte van de waarborg bij dit soort fraude is een uitdaging. De meeste fraudepolissen voorzien relatief lage limieten, tussen 100.000 en 250.000 euro. In de praktijk zal de schade als gevolg van identiteitsfraude echter veel hoger liggen dan het verzekerde bedrag. Aan een hogere waarborg hangen niet alleen extra voorwaarden, maar ook een hoger prijspaartje vast.

Voldoende ruime dekking

Tot slot is het belangrijk dat het verzekeringscontract zo is opgesteld dat de dekking op een brede waaier omstandigheden van toepassing is. Fraudeurs kunnen zich voordoen als werknemers, maar ook als klanten of een externe partij. De dekking mag dus niet afhankelijk zijn van de valse identiteit die de bedrieger aanneemt. Bovendien gaat het ook niet alleen om fondsen van de werkgever, oplichters kunnen ook aanzetten tot het overdragen van fondsen of goederen van derden.

Preventie en processen

Een fraudeverzekering met een gepaste dekking is niet het enige verweermiddel tegen digitale fraude. Minstens even belangrijk is preventie. Als bedrijf kunt u heel wat zelf doen om de kans op fraude te verkleinen en de gevolgen ervan in te perken. Denk aan strenge financiële controles en verificatieprocessen op verschillende niveaus.  Ook het gebruik van instrumenten om uw risico’s beter te beheersen, werkt goed om fraude te voorkomen. Opleiding van uw werknemers is zo’n krachtig preventiemiddel. Breng hen de nodige waakzaamheid bij zodat ze tijdig de signalen van verdachte geldoverboekingen herkennen.

Bescherm u tegen fraude met een complete verzekering

Euler Hermes is Euler Hermes is een van de fraudeverzekeraars met de langste track record in Europa. Onze oplossing is de meest volledige fraudeverzekering op de markt. Ze beschermt uw activa en dekt de verliezen die door fraude ontstaan zoals financiële verliezen, schade aan systemen en reputatieschade.