Als ik aan een nieuwe collegereeks begin vertel ik mijn studenten altijd dat zij de aankomende weken goed moeten opletten als zij het nieuws volgen. Ik vraag hen alert te zijn op nieuwsberichten die gaan over de onderwerpen waarin ik mijn studenten de komende periode zal meenemen: fraude, witwassen en andere integriteitsinbreuken. Vervolgens vraag ik of zij die week toevallig iets hebben meegekregen over actualiteiten inzake die onderwerpen. Het levert meestal weinig respons op. Daarom vertel ik ze wat mij die week in het nieuws is opgevallen. Niet zelden kost mij dat een kwartier lestijd. Maar dan heb ik de aandacht vaak gauw te pakken. Studenten raken zich er snel van bewust dat de genoemde onderwerpen eerder regel dan uitzondering zijn. Dat de lescyclus over een groot maatschappelijk probleem gaat. Een probleem dat leidt tot ergernis, angst, ongemak, aanzienlijke schade en enorme handhavingskosten.
Menigeen komt de weken na het eerste college enthousiast de klas binnen en sommige studenten kunnen niet wachten om over ‘het fraudenieuws van de week’ te vertellen. Het gaat dan vaak over onderwerpen die dicht bij de jeugd staan: gerommel met transfers bij sportclubs, cryptofraude, cybercrime, identiteitsfraude en greenwashing. Accountancystudenten willen graag ontdekken wat hun professie moet en kan doen om fraude te ontdekken en te voorkomen, terwijl criminologiestudenten meer belangstelling hebben voor bijvoorbeeld de verschillende verschijningsvormen en delicten, de daderschapskenmerken en de rol van klokkenluiders.